Home page
Andrzej Janusz Marusak

Andrzej Janusz Marusak

Urodzony w Krakowie (13 I 1939) w rodzinie inteligenckiej. Ojciec Józef był ekonomistą (ukończył WSH w Krakowie w 1936 r.), a matka Zofia - nauczycielką.

Maturę uzyskał w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Reja w Jędrzejowie (1957). Studiował na Wydziale Łączności (obecnie Elektroniki i Technik Informacyjnych) Politechniki Warszawskiej (1957-63).

Stopień mgr inżyniera łączności uzyskał z wynikiem bardzo dobrym (najwyższym w tamtych latach) w Katedrze Automatyki i Telemechaniki (obecnie Instytut Automatyki i Informatyki Stosowanej) Politechniki Warszawskiej (1963). Pracę dyplomową wykonał na temat "Tyratronowy regulator napięcia prądnicy prądu stałego" pod opieką mgr inż. Jerzego W. Pułaczewskiego. W ramach tej pracy opracował, zaprojektował, wykonał i zbadał rzeczywisty elektroniczny układ regulacji o bardzo wysokich parametrach, z silnie nieliniowym obiektem sterowania. Zaprojektował według własnego pomysłu, oryginalny regulator z kompensacją nieliniowości obiektu regulacji. Na egzaminie dyplomowym otrzymał wyrazy uznania i gratulacje od profesorów: Władysława Findeisena, Antoniego Kilińskiego, Anatola Gosiewskiego i Jerzego Osiowskiego (stanowili oni Komisję Egzaminacyjną) za pomysły i poziom wykonania zadań postawionych w pracy dyplomowej. Jego praca dyplomowa była następnie wykorzystana w Laboratorium Regulatorów Katedry jako stanowisko badawcze, przez kilkanaście lat.

Pracę doktorską nt. "Analiza i synteza układów regulacji automatycznej z nieliniowymi regulatorami PID i obiektami inercyjnymi z opóźnieniem" obronił na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, dnia 10 XII 1971 r. Promotorem tej pracy doktorskiej był doc. Tadeusz Kaczorek, a recenzentami - prof. Jan Manitius i doc. Henryk Tunia. Wykonanie bardzo trudnych zadań postawionych w pracy doktorskiej osiągnął dzięki zastosowaniu symulacji cyfrowej badanych systemów sterowania, co wówczas było nowością, również w skali światowej. Obliczenia prowadził przez pół roku na polskiej maszynie cyfrowej (komputerze) ZAM-41, która wówczas spełniała standardy światowe (szybkość obliczeń, oprogramowanie). Oprogramowanie tego komputera - Fortran, Algol, Cobol i CEMMA - było kompletne i wykonane przez polskich informatyków w latach 1960-tych.

Po ukończeniu studiów pracował w Zakładach Elektronicznych WAREL w Warszawie na stanowisku st. konstruktora (8 miesięcy). Zajmował się tam projektowaniem elementów elektronicznych i uruchamianiem indukcyjnych pieców do hartownia w. cz. (100 kHz / 30 kW) oraz zgrzewarek w. cz. (40 MHz / 1 kW) do plastiku.

W czasie 1.4.1964 do 31.12.2004 pracował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w Instytucie Sterowania i Elektroniki Przemysłowej (ISEP), kolejno na stanowiskach: - asystenta stażysty, - asystenta (od 1 X 1964), - st. asystenta (od 1 X 1965), - adiunkta (od 1 II 1972), - docenta (od 1 II 1975), - st. wykładowcy (od 1 II 1980). W latach 1964-1980 opracował koncepcje laboratoriów: Podstaw Automatyki, Teorii Regulacji I i II, Podstaw Elektroniki i Regulatorów oraz brał czynny udział w projektowaniu, budowaniu i uruchamianiu kilkunastu stanowisk badawczych do tych laboratoriów jako ich autor.
W międzyczasie, pracował jako inżynier automatyk EC na budowie cukrowni Hrochuv Tynec (w Czechach, 2 miesiące) oraz odbywał staże przemysłowe w instytutach resortowych PIAP (Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów) i PIE (Przemysłowy Instytut Elektroniki) - w sumie kilkanaście miesięcy w latach 1970- i 1980-tych. W latach 1964 i 1965 dojeżdżał do Białegostoku, gdzie na Wydz. Elektrycznym Wyższej Szkoły Inżynierskiej (obecnie Politechniki Białostockiej) - prowadził wykład autorski z Podstaw Automatyki i zorganizował laboratorium dydaktyczne do tego przedmiotu.

Jako docent (1975-1980), był promotorem 9 przewodów doktorskich w dziedzinach: automatyka, energoelektronika, symulacja komputerowa i symulatory. Ponadto zrecenzował 8 prac doktorskich (1 - z AGH, 1 - z Politechniki Poznańskiej i 6 - z Politechniki Warszawskiej). Na studiach doktoranckich prowadził w tym czasie seminarium nt. "Symulacja układów elektromechanicznych".

Jest autorem / co-autorem 4 patentów, 6 książek (PWN, WNT i WSiP), 8 skryptów akademickich, ponad 100 artykułów naukowych, kilkunastu urządzeń kontrolno-pomiarowych, kilku laboratoriów studenckich oraz kilkudziesięciu komputerowych symulatorów (Systemów Regulacji Automatycznej - ciągłych i dyskretnych oraz Układów Elektromechanicznych).

Wypromował 193 inżynierów i mgr inżynierów w dziedzinie automatyki, elektroniki, informatyki oraz techniki i teorii sterowania.
Prowadził wiele wykładów dla studentów i doktorantów Politechniki Warszawskiej z dziedziny: automatyki (Teoria sterowania i systemów, Regulatory, Systemy automatyki, Podstawy automatyki, Teoria regulacji automatycznej), symulacji cyfrowej, optymalizacji, elektroniki i robotyki. W większości były to wykłady autorskie. Prowadził autorski wykład pt. "Systemy mechatroniczne" na WAT w r.ak. 2007/8. Prowadzi zajęcia w PW: wykład i laboratorium z Regulatorów oraz zajęcia praktyczne z Informatyki (SO: Dos, Unix, MS Windows; języki: C, C++, C#, Fortran, Pascal, HTML).

Łącznie, brał udział w organizowaniu 35 konferencji naukowo-technicznych i 23 seminariów pn. WEP (Wielcy/Wybitni Elektrycy Polscy, organizowanych od roku 2015).

Był inicjatorem i organizatorem 3 cykli konferencji naukowych ( OZE, SPD, μCE) i jednej konferencji historycznej APW'04. Brał również udział w zorganizowaniu 8 konferencji i 2 kongresów: 1) 85-lat OW SEP'05 , 2) OPE'05, 3) ZOSE'06, 4) OPE'07, 5) ZIPE'09, 6 i 7) Kongresu Elektryki Polskiej - KEP 2009 i KEP 2014 oraz 8, 9 i 10) OPE'12, OPE'15 i OPE'17.

  • OZE Optymalizacja w Zagadnieniach Elektrotechniki - 2 konferencje: OZE-1 (1977 Ameliówka) i OZE-2 (1979 Kalatówki),
  • SPD - Symulacja Procesów Dynamicznych (10 konferencji - w latach 1980-1998: 1036 uczestników i 519 referatów), np.: SPD-1 (1980 Kalatówki) | SPD-2 (1985 Polana Chochołowska) | . . . | SPD-7 | SPD-8 | SPD-9 | SPD-10.
  • μCE - Mikrokomputery w Edukacji (5 konferencji - w latach 1987-1995: 475 uczestników i 216 referatów): μCE-1 | μCE-2 | μCE-3 | μCE-4 | μCE-5.
  • APW'04 - Automatyka i Pomiary w Warszawie (konferencja integracyjno-historyczna, 16 września 2004: 100 uczestników i 14 referatów).
  • 85-lat OW SEP'05 - Warszawa, 22-23 kwietnia 2005 (250 uczestników i 11 referatów).
  • OPE'05 - Optymalizacja w Elektroenergetyce 2005. Jachranka, 29-30 września 2005 (65 uczestników i 25 referatów).
  • ZOSE'06 - "Pewność Zasilania i Optymalizacja kosztów zużycia energii w Stacjach Elektroenergetycznych 2006". Warszawa, 25 X 2006 (85 uczestników i 14 referatów).
  • OPE'07 - Optymalizacja w Elektroenergetyce 2007. Warszawa, 26 września 2007 (70 uczestników i 10 referatów).
  • ZIPE'09 - "50-lat Zastosowań Informatyki w Polskiej Elektroenergetyce". Warszawa, 21 IV 2009 (100 uczestników i 7 referatów).
  • KEP 2009 - "Kongres Elektryki Polskiej". Warszawa, GG PW 2-4 IX 2009 (156 referatów ).
  • OPE'12 - Optymalizacja w Elektroenergetyce 2012. Warszawa, 4 października 2012 (ok. 100 uczestników i 17 referatów).

Od roku 2015, w ramach Sekcji Automatyki i Pomiarów OW SEP, organizuje cykl seminariów pn. WEP (Wielcy/Wybitni Elektrycy Polscy), które wymyślił. Seminaria WEP trwają 2 - 2,5 h i składają sie z dwóch części: I) Okolicznościowej i II) Technicznej. W części okolicznościowej prezentuje się od 1 do 4 biogramów elektryków polskich urodzonych co najmniej 100 lat temu, a w części technicznej - referaty techniczno/historyczne dotyczące: najnowszych osiągnięć technicznych, historii obiektów lub systemów technicznych z lat ubiegłych, ciekawostek geograficznych lub obserwacji podróżniczych naszych członków i sympatyków, a także biogramy wielkich ludzi techniki światowej.
Do września 2019 r. odbyło się 23 Seminariów WEP, na których przedstawiono 63 biogramy WEP, 30 referatów technicznych, 6 filmów i 2 referaty historyczne. Wzięło w nich udział ok. 900 uczestników.

Ponadto, zorganizował lub brał udział w organizowaniu 8 konferencji MME - Metody Matematyczne w Elektrotechnice (od 3-ciej konferencji do 10-tej - w latach 1973-81), np.: MME-4, MME-10.

Interdyscyplinarne konferencje SPD i μCE cieszyły się wielkim zainteresowaniem specjalistów z różnych dziedzin nauki i techniki (np. lotnictwo, transport, zagadnienia morskie, ekonomia, medycyna).

Jest członkiem SEP (Stowarzyszenia Elektryków Polskich) od 1961 r., pełnił lub pełni następujące funkcje:
    • delegata OW na Walne Zjazdy SEP w latach: 2002, 2004, 2006, 2007, 2009, 2010, 2014, 2019;
    • członka Zarządu Oddziału Warszawskiego (kadencje: 2002-06, 2006-2010, 2010-2014, 2014-2018 i wiceprezesa ds. historycznych 2018-2022),
    • członka Centralnej Komisji Odznaczeń i Wyróżnień (od IX 2006-2014 i wiceprzewodniczącego od IX 2014 do IX 2018),
    • członka Centralnej Komisji Historycznej (od X 2010 do IX 2018),
    • członka Centralnej Komisji Informatyzacji (2006-08),
    • członka Centralnej Komisji Wydawnictw (2002-06),
    • członka Centralnej Komisji Szkolnictwa Elektrycznego (2002-06).
    • przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów OW ( SAiP), (kadencje: 2001-05, 2006-09, 2010-13, 2014-18 i 2019- ),
    • przewodniczącego Komisji Informatyki OW (od II 2002 do XI 2014),
    • członka Komisji Historycznej OW (kadencje: 2002-06, 2006-10, 2018-22 ).
Dnia 7 czerwca 2019 r. na Nadzwyczajnym Walnym Zjeździe Delegatów SEP, zwołanym z okazji 100-lecia SEP,
zostal wybrany członkiem honorowym SEP.

Jest członkiem PTETiS (Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej) od 1972 r.

  • W latach 1973-2002 był członkiem Zarządu Oddziału Warszawskiego PTETiS.
  • Przez 20 lat był wybierany przewodniczącym Zarządu Oddz. Warszawskiego PTETiS (1976-96).
  • Przez 26 lat był członkiem Zarządu Głównego PTETiS (1976-2002).
  • Przez 12 lat - Sekretarzem Generalnym PTETiS (1984-96),
    • a wcześniej - przez kilka lat - zastępcą Sekretarza Generalnego PTETiS.
  • W roku 1996 został wybrany członkiem honorowym PTETiS (lp. 62). Dotychczas jest najmłodszym członkiem honorowym tego Towarzystwa w chwili wyboru.

W latach 1985-92 był członkiem IEEE - Control Systems Society i Computer Society w tym Towarzystwie.

Był członkiem PTMTiS - Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (1998-2006).

Otrzymał odznaczenia i wyróżnienia: Złoty Krzyż Zasługi (1985), Medal 25-lecia PTETiS (VI 1986), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2004), Medal SEP im. prof. Stanisława Fryze (2004), Złotą (2004) i Szafirową (X 2015, nr 84) Odznakę Honorową SEP, medal SEP im. prof. Janusza Groszkowskiego (XI 2006, nr 354), medal SEP im. Kazimierza Szpotańskiego (X 2007, nr 475), medal SEP im. Michała Doliwo-Dobrowolskiego (w pierwszym rozdaniu, 2007), Medal 90-lecia SEP (VI 2009), Srebrną (3 III 2010) i Złotą (26 III 2013) Odznakę Honorową NOT, Medal SEP im. Alfonsa Hoffmanna (VI 2010, nr 97), Medal Oddziału Gdańskiego SEP i Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej im. Stanisława Szpora (XI 2014), Medal Oddziału Krakowskiego SEP im. Stanisława Bielińskiego (15.11.2018).
Został wyróżniony medalem Oddziału Warszawskiego SEP im. prof. Pawła Jana Nowackiego (nr 1, XI 2011) wśród 12 osób odznaczonych tym Medalem podczas pierwszej dekoracji, jako kreator tego medalu. Otrzymał medal NOT im. Feliksa Kucharzewskiego (nr 47, 22 V 2012) za zasługi w dziedzinie piśmiennictwa i czasopiśmiennictwa technicznego.

Jest żonaty, ma 3-je dorosłych dzieci - 2 córki i syna (lekarkę i 2 inżynierów) oraz 3 wnuczki (Ania, Zosia i Paulina).

W młodości uprawiał sporty (lekka atletyka, gimnastyka, boks, judo, strzelanie sportowe, kolarstwo, podnoszenie ciężarów). Kocha góry. Lubi muzykę, taniec i gotowanie. Od urodzenia jest kibicem Wisły.

--------------------------------

Strona www.