Kazimierz Edward GAWĄD (1923-2013)

Kazimierz Gawąd urodził się 3 VII 1923 r. w Rzeszowie jako syn Stanisława. Do 1939 r. ukończył Gimnazjum Ogólnokształcące (mała matura).

Z zawodem elektryka związał się w czasie wojny rozpoczynając we wrześniu 1940 r. pracę w Elektrowni Miejskiej. Po trzech latach pracy w Elektrowni otrzymał świadectwo czeladnicze w zawodzie elektryka instalatora.

Po ukończeniu liceum matematyczno-fizycznego w roku 1946 rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Studia jednak ukończył w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Szczecinie(1951), gdzie otrzymał dyplom inżyniera elektryka i skierowanie do służby wojskowej w Wojskowym Instytucie Łączności w Zegrzu k/Warszawy. Pracował tam na stanowisku kierownika pracowni zasilania urządzeń łączności. Po 2 latach został przeniesiony do Zarządu Lotniskowego Wojsk Lotniczych w Warszawie. Przez kilka lat był projektantem, a następnie inspektorem nadzoru w budownictwie lotniskowych systemów elektroenergetycznych.

W latach 1955-60 studiował w Wojskowej Akademii Technicznej uzyskując dyplom mgr inż. elektryka.

Przez 20 lat, pracował na odpowiedzialnych stanowiskach w pionie lotniskowym Wojsk Lotniczych. Wniósł duży osobisty wkład pracy w organizację lotniskowej służby elektroenergetycznej, ltórej był następnie szefem. W tym czasie otrzymał uprawnienia budowlane w specjalności instalacji i urządzeń elektrycznych budownictwa powszechnego oraz uprawnienia budowlane wydane przez Ministra Komunikacji w specjalności lotniczych urządzeń naziemnych. We wrześniu 1973 r. na własną prośbę został zwolniony ze służby wojskowej w stopniu podpułkownika.

Mgr inż. Kazimierz Gawąd jest członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich od 3 XII 1957 r. zaraz po ukazaniu się (1957) rozkazu Ministra Obrony Narodowej zezwalającego wojskowej kadrze technicznej na przynależność do organizacji naukowo-technicznych.

Od początku przynależności do SEP włączył się aktywnie do pracy społecznej w Oddziale Warszawskim (OW), w Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych. Był inicjatorem powstania kilku kół wojskowych w OW. W latach 1965-69 pełnił funkcję wiceprezesa, a następnie został wybrany prezesem na Walnym Zgromadzeniu Delegatów Oddziału Warszawskiego (1969) wówczas największego Oddziału w SEP. Dzięki cechom osobistym zyskał sympatię i przyjaźń wielu działaczy społecznych SEP. Na XIX WZD w Krakowie został wybrany członkiem Zarządu Głównego SEP.

W latach 1970-73 pełnił równocześnie funkcję prezesa OW SEP i wiceprezesa Oddziału Stołecznego Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT) umacniając w NOT wysoką pozycję OW.

W czerwcu 1974 r. Zarząd Główny SEP powołał go na stanowisko Sekretarza Generalnego.

W tym czasie nastąpiły zmiany w podziale administracyjnym kraju, co spowodowało dynamiczny rozwój SEP — w ciągu kilku lat liczba oddziałów SEP wzrosła do 50, a w tych oddziałach było ponad 60 tysięcy członków. Powstawały liczne koła zakładowe z członkami zbiorowymi. Dominowały sekcje: Energetyki, Instalacji i urządzeń elektrycznych, Elektroniki oraz Telekomunikacji. Oddziały nawiązały kontakty ze stowarzyszeniami zagranicznymi krajów ościennych. Rozszerzyła się znacznie działalność agend gospodarczych SEP, a szczególnie Izby Rzeczoznawców, Centralnego Ośrodka Szkolenia i Wydawnictw oraz Biura Badawczego Jakości. Znaczący udział w tych działaniach miał Sekretarz Generalny — Kazimierz Gawąd. Ówczesny Prezes SEP w swojej opinii dotyczącej Sekretarza Generalnego pisał, że w czasie Jego działalności okazał się jako bardzo dobry organizator, pełen inicjatywy, obowiązkowy, koleżeński, mający cechy, które przyczyniają się do tworzenia właściwego klimatu w pracy.

Do Zarządu Głównego Kazimierz Gawąd był wybierany jeszcze na następnych kilku Walnych Zjazdach Delegatów (do roku 1984 oraz w latach 1987-90). W latach 1975-81 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego SEP. Od 1981 r. przez 3 lata był dyrektorem Biura ZG SEP, a po zlikwidowaniu tego stanowiska, pełnił funkcję zastępcy Sekretarza Generalnego d/s inwestycyjnych.

Przez cały czas członkostwa w SEP był aktywnym działaczem Centralnych Kolegiów Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych oraz Energetyki Przemysłowej. W obu tych Sekcjach był rzeczoznawcą d/s opiniowania projektów budowlanych w zakresie BHP i Ergonomii.

Na XXVIII WZD w Kołobrzegu został wybrany członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej SEP, w której przez całą kadencję był zastępcą przewodniczącego. Równocześnie był i został ponownie wybrany członkiem Sądu Koleżeńskiego OW SEP.

W latach 1976-81 był członkiem Rady Głównej NOT i Komitetu Naukowo-Technicznego NOT d/s Techniki i Gospodarki Obronnej. Z tego Komitetu otrzymał dyplom uznania “Za szczególne osiągnięcia w rozwoju wojskowego ruchu stowarzyszeń naukowo-technicznych NOT". Za działalność na rzecz Wojsk Lotniczych został wyróżniony "Białą Bronią" przez Dowódcę Wojsk Lotniczych (1980).

Od kwietnia 1997 r. reprezentował SEP w Państwowej Inspekcji Pracy będąc członkiem Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na rzeczoznawców opiniujących projekty obiektów budowlanych w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Za działalność zawodową i stowarzyszeniową otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień: Krzyż Kawalerski (1974) i Oficerski (1984) Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi (1969), Złoty Medal “Za zasługi dla obronności kraju" (1978); Złotą Odznakę Honorową SEP (1969), Złotą Odznakę Honorową NOT (1970), Złotą Odznakę “Zasłużony dla Energetyki" (1979), Złotą Odznakę Honorową "Za zasługi dla Warszawy" (1975), Medal "Ampera" (od Stowarzyszenia Elektryków Francuskich, 1976), medale SEP im.: Mieczysława Pożaryskiego, Janusza Groszkowskiego; oraz 50-lecia SEP (1969). Otrzymał również Krzyż Armii Krajowej (-Londyn 1980), ponieważ podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem AK.

W roku 1996 otrzymał godność Zasłużonego Seniora, a w roku 1998 — Członka Honorowego SEP.

Zmarł w wieku 90-lat w Warszawie, dnia 30 października 2013 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Wólce Węglowej w Warszawie dnia 6 XI 2013 ( nekrolog ).

Na potrzeby Internetu opracował
Andrzej Marusak

————————————————————————