Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Naszego Kolegi inżyniera Jerzego Smirnowa urodzonego dnia 18 maja 1907 r. w Niżnym Nowgorodzie i zmarłego 21 listopada 2011 r. wybitnego fachowca, sędziwego Kolegi, o nieposzlakowanej opinii zawodowej, budowniczego linii wysokiego napięcia, założyciela Biura Kompletacji Dostaw Urządzeń Elektrycznych w firmie ELEKTROMONTAŻ, członka SEP od roku 1933.
Jego ojciec, Piotr Aleksandrowicz Smirnow, był absolwentem Petersburskiego Uniwersytetu. Pracował jako inspektor banku we Włodzimierzu. W roku 1913, awansował na dyrektora Banku Rolnego w Warszawie gdzie wraz z żoną Paulą (rodowitą Hiszpanką) i czworgiem dzieci (Elżbietą, Aleksandrem, Konstantym i Jerzym), mieszkali przy ul. Marszałkowskiej prowadząc dostatnie życie. W roku 1915, Rosjanie zostali ewakuowani z terenów polskich, w głąb Rosji. Rodzina Smirnowów zostałą osiedlona w Moskwie. Po wybuchu Rewolucji Październikowej uratowali życie, ponieważ przenieśli sie do Kaługi, gdzie nikt ich nie znał, ale cierpieli głód i biedę. Dzięki staraniom Elżbiety - córki Piotra, pracującej w komitetach rewolucyjnych, udało się całej rodzinie wydostać z Rosji. W drodze do Hiszpanii, dowiedzieli się o śmierci brata Pauli, więc osiedli w Polsce (1920). W Warszawie mieszkało wtedy wielu Rosjan, funkcjonowały rosyjskie stowarzyszenia, szkoły i gimnazja, Rosjanie mieli swoich przedstawicieli w Sejmie i Senacie. Smirnowowie zamieszkali na Targówku, ojciec rodziny zarabiał na życie sprzedając chałwę.
Jerzy Smirnow ukończył gimnazjum rosyjskie przy ul. Miodowej w Warszawie i podjął studia w Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H Wawelberga i S. Rotwanda, które ukończył w roku 1931. Po studiach, inż. Jerzy Smirnow wyjechał na praktykę do Francji - pracował w elektrowni zasilającej metro. Po powrocie ożenił sie (1932) z Haliną Abramowicz, córką lekarza Bazylego i podjął pracę w w elektrowni Okręgu Warszawskiego. We wrześniu 1939, żona Jerzego i najstarszy syn Aleksander zostali poważnie ranni. Aleksandra nie udało sie uratować. Podczas Powstania Warszawskiego, żona Jerzego z trójką dzieci wyjechała do Dąbrowy Leśnej. Po powstaniu, cała rodzina wyjechała do Krakowa, a następnie do Zakopanego, Kielc, Falenicy, Anina i znowu do Warszawy unikając groźby aresztowania przez Niemców, a następnie przez Rosjan.
Po wojnie, wyjechał do do Wrocławia, gdzie przy pl. Teatralnym 1, dnia 15 września 1947 r. założyl firmę p.n. "Dolnośląskie Przedsiębiorstwo Elektryczne, inż. Jerzy Smirnow we Wrocławiu", której przedmiotem była budowa linii wysokiego napięcia (opubl. w MONITORZE POLSKIM dnia 3 listopada 1947 r., M-12523). Firma rozwijała się szybko i została przekształcona w "Dolnośląskie Przedsiębiorstwo Elektryczne i Budownictwa Przemysłowego". Ściągnął całą rodzinę. Społecznie, pomagał przy organizowaniu parafii prawosławnej we Wrocławiu.
W roku 1949 został aresztowany wraz z kilkoma współpracownikami przez UB. Firmę zlikwidowano. Jego żona z czwórką dzieci została bez środków do życia, z nakazem opuszczenia Wrocławia na odległość co najmniej 150 km. Przez ponad rok nie udzielano jej żadnych informacji o mężu. Jerzy, aresztowany z oskarżenia o szpiegostwo, został zwolniony po 2,5 latach z oskarżenia o sabotaż. Zrehabilitowano go dopiero w latach 90-tych.
Po wyjściu Jerzego z więzienia, rodzina powróciła do Warszawy. Mieszkał tu już jego teść Bazyli po powrocie z Zachodu (1947), gdzie brał udział w II wojnie światowej jako lekarz na okrętowy, za co otrzymał Krzyż Walecznych od gen. Sikorskiego.
Jerzy rozpoczął pracę w Elektromontażu od funkcji najniższych. Najpierw został kierownikiem grupy robót. Był założycielem Biura Kompletacji Dostaw Urządzeń Elektrycznych w Elektromontażu. Na kontrakty zachodnie nie wysyłano go. Wyjeżdżał na prace montażowe tylko na Wschód - do Moskwy, Wołgogradzu itp. W Elektromontażu przepracował 15 lat - aż do emerytury.
W roku 1958 wydał podręcznik pt: "Montaż obwodów pomocniczych urządzeń elektroenergetycznych", PWT Warszawa, ss. 160.
Za osiągnięcia zawodowe został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Z okazji jubileuszu 100-lecia, otrzymał prawosławny Złoty Order św. Marii-Magdaleny. W Stowarzyszeniu Elektryków Polskich otrzymał medal 90-lecia SEP i medal SEP im. prof. Mieczysława Pożaryskiego.
Setną rocznicę Jego urodzin (2007) obchodził ze swą 95-letnią małżonką Haliną, która odeszła rok później.
Jeszcze 19 maja 2011 gościliśmy Go na uroczystości Jego 104-lecia
Dnia 25 listopada 2011, po 2-godzinnym pięknym nabożeństwie prawosławnym, pożegnaliśmy Człowieka dobrego i pogodnego Kolegę!
Cześć Jego pamięci!
Pochowany jest na Cmentarzu Prawosławnym w Warszawie przy ul. Wolskiej 140.
———————————————————————————————
Warszawa dnia 27 XI 2011.
———————————————————————————————