26 września 2008 roku pożegnaliśmy na zawsze naszego drogiego Kolegę i wielkiego Przyjaciela, wybitnego specjalistę z zakresu instalacji elektrycznych, ochrony przeciwporażeniowej i odgromowej, zasłużonego elektryka, działacza SEP i eksperta w dziedzinie normalizacji oraz niezłomnego obrońcę Ojczyzny.

Henryk Gąsowski urodził się l października 1916 roku w Warszawie. W 1935 roku ukończył gimnazjum im. A. Mickiewicza i podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Wybuch wojny w 1939 roku zastał Go na praktyce elektrycznej w Mławie, gdzie pełnił obowiązki kierownika elektrowni i komendanta technicznej obrony przeciwlotniczej miasta. Przedostał się do oblężonej Warszawy.

Po wtargnięciu Niemców nie mógł się pogodzić z okupacją i niemal natychmiast przystąpił do działalności konspiracyjnej. Została ona jednak przerwana już w sierpniu 1940 roku, kiedy Go aresztowano. Najpierw został osadzony w areszcie śledczym przy ul. Daniłowiczowskiej, a następnie (jako nr 1783) — w obozie Koncentracyjnym Auschwitz. Po 4-miesięcznej gehennie obozowej był bliski śmierci i jako tzw. muzułmanin został z obozu wykupiony.

Długo powracał do zdrowia, ale już na początku 1942 roku przystąpił do działań w szeregach Armii Krajowej. Przydzielony do obwodu “Mewa" w Mińsku Mazowieckim, pełnił służbę w obsłudze łączności zrzutów lotniczych - prowadził nasłuch radiowy i organizował przejęcia zrzutów, w tym zrzutów “Cichociemnych", którym udzielał schronienia w swoim mieszkaniu, a potem przekazywał ich do Warszawy. Oficjalnie był pracownikiem apteki i tam przechowywał sprzęt łączności radiowej.

Po tzw. wyzwoleniu Henryk Gąsowski był dwukrotnie aresztowany przez NKWD, ale na szczęście podczas dokonywanych rewizji nie znaleziono ukrytego sprzętu radiowego. Wobec zagrożenia kolejnymi aresztowaniami wrócił do opuszczonej już przez Niemców Warszawy. Tu w końcu 1945 roku wznowił studia na Politechnice Warszawskiej, które ukończył w 1948 roku. Wkrótce udało Mu się uzyskać skierowanie do ASEA w Szwecji na półroczną praktykę zawodową. Odbył ją w Laboratorium Najwyższych Napięć w Ludvice i w Wytwórni Aparatury Elektrycznej w Trelleborgu, gdzie gruntownie pogłębił swoją wiedzę i zdobył doświadczenie praktyczne, które owocowało w ciągu całego okresu Jego pracy zawodowej.

Po powrocie do kraju podjął pracę zawodową w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Przemysłowego przeobrażonym później w Biuro Projektów Przemysłu Chemicznego "Prochem", któremu służył swoimi umiejętnościami jako projektant (1949), kierownik pracowni (1954) i główny specjalista instalacji elektrycznych (1960).

Pod Jego kierownictwem zostały wykonane liczne, w tym nowatorskie, projekty instalacji elektrycznych w obiektach biurowych (np. CIECH-u), handlowych (np. Supersamu), laboratoryjno-naukowych (np. Instytutu Elektrotechniki w Międzylesiu) i przemysłowych (np. WSK Mielec, Azoty Włocławek czy ELANA Toruń). Opracowania te odznaczały się wysoką jakością i wielokrotnie były nagradzane przez resort budownictwa.

Mgr inż. Henryk Gąsowski prowadził bogatą działalność organizacyjną i społeczną. W latach 1955-70 był członkiem Rady Technicznej Zjednoczenia Biur Projektów Budownictwa i miał znaczący udział we wprowadzeniu uprawnień budowlanych dla elektryków. Od 1950 roku był aktywnym i wielce cenionym działaczem SEP. Przez ponad 20 lat był członkiem Prezydium Zarządu Głównego SEP, a przez 3 kadencje jego wiceprezesem. Był inicjatorem i współorganizatorem Sekcji Instalacji Elektrycznych i wieloletnim przewodniczącym Centralnego Kolegium tej Sekcji.

Od 1957 roku był ekspertem Izby Rzeczoznawców SEP i przez 30 lat sprawował funkcję eksperta sądowego. Był też członkiem i przewodniczącym Rady Nadzorczej BBJ SEP. Jako członek Polskich Komitetów (Oświetleniowego i Ochrony Odgromowej) SEP istotnie przyczynił się do ich rozwoju. Był autorem lub współautorem licznych wytycznych, komentarzy i opracowań normatywnych, dwóch publikacji książkowych oraz ponad 50 artykułów i referatów na konferencje krajowe i międzynarodowe, w tym nawet w języku tureckim. Był członkiem Rady Programowej czasopisma Wiadomości Elektrotechniczne.

Zasłużył się bardzo polskiej normalizacji. Przez ponad 40 lat był członkiem Komisji Normalizacyjnej SEP, której również przez wiele lat przewodniczył. Do końca był bardzo aktywnym członkiem kilku komisji normalizacyjnych PKN. Wielokrotnie reprezentował je na posiedzeniach komitetów technicznych (zwłaszcza TC 64) i grup roboczych IEC. Dzięki znajomości kilku języków obcych, w tym francuskiego i angielskiego, utrzymywał bogate kontakty zagraniczne, inicjował i realizował liczne konferencje naukowo-techniczne.

Był aktywny niemal do ostatnich dni. Służył radą, pomocą i ogromną wiedzą. Był człowiekiem pełnym serdeczności, dobroci, szlachetności, kultury i delikatności. Za swoją ofiarność dla Ojczyzny, za trud zawodowy oraz za działalność społeczną i normalizacyjną został uhonorowany licznymi odznaczeniami i wyróżnieniami, w tym Krzyżami: Oświęcimskim, Partyzanckim, Armii Krajowej i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz godnością członka honorowego SEP i wszystkimi możliwymi do uzyskania odznakami SEP i NOT.